کشمش آن هم از نوع کشمش تیزابی قوچان فقط انگور معمولی پس از خشک شدن است.
از بین کشمشها میتوان بین طلایی، سلطانی، ملایر، سبز، مشکی و زرشکی، بسته به فرآیند خشککردن آنها، یعنی خشکشده، در تاریکی، در کوره، با یا بدون سولفیت و غیره تمایز قائل شد.
کشمش طلایی که به عنوان کشمش سفید یا مسقطی نیز شناخته میشود، آن دسته از کشمشهایی هستند که به فرآیند خشک گوگرد اضافه میکنند.
این دقیقاً دلیل رنگ مشخص آن است.
این نوع کشمش از نوع انگور به نام سلطانا به دست می آید.
سلطان ها انگور سفید بیضی شکل و بدون هسته و با طعمی شیرین هستند و به همین دلیل بهترین نوع کشمش است.
Sultaninas عمدتا در شیلی، آرژانتین، هند، ایران، آفریقای جنوبی و ترکیه برداشت می شود.
از این رو، حتی اگر میتوانیم فکر کنیم که کشمش طلایی به دلیل رنگ آن از انگور سفید و بقیه انواع کشمش از انگور سیاه به دست میآید، هیچ چیز نمیتواند دور از واقعیت باشد.
همه آنها از کشمش سلطانی یا sultaninas مشتق شده اند.
نام انگور sultana یا sultanina به دلیل منشأ آن، امپراتوری عثمانی است، جایی که گفته می شود اولین جایی است که کشمش مصرف می شود.
زمانی که سلطان امپراتوری عثمانی تجارت خود را در خارج از ترکیه واقعی آغاز کرد، مردم بقیه کشورها به افتخار او آنها را سلطان خطاب کردند.
با توجه به مواد مغذی، کشمش با توجه به شاخص کربوهیدرات بالایی که دارد، منبع بزرگی از انرژی است و به ویژه برای افرادی که تمرین می کنند توصیه می شود.
از جمله قابل توجه ترین ویتامین های آنها می توان به ویتامین های B6 و B1 اشاره کرد. علاوه بر این، آنها یک میوه خشک غنی از فیبرهای محلول و نامحلول، کلسیم، بور، سلنیوم و آنتی اکسیدان هستند.
این جنبه های اخیر آنهایی هستند که بین کشمش طلایی و بقیه آنها تفاوت ایجاد می کنند.
کشمش سفید با افتخار دارای آنتی اکسیدان های بیشتری مانند فلاونوئیدها، فنل ها، پلی فنول ها است. علاوه بر این، آنها میوهای خشک هستند که آهن، پتاسیم، کلسیم، فسفر و سلنیوم را تامین میکنند.
همه این حقایق تأیید می کنند که کشمش طلایی جایگزینی سالم برای هر شیرینی است و می توان از آن به عنوان میان وعده و همچنین به عنوان یک عنصر برای پختن دستور العمل هایی مانند پای یا سس سالاد استفاده کرد.