مهمترین قسمت دوچرخه، قاب الماسی شکل است که اجزا را در پیکربندی هندسی مناسب به هم متصل می کند. این قاب استحکام و استحکام دوچرخه را فراهم می کند و تا حد زیادی نحوه کنترل دوچرخه را تعیین می کند. این قاب از مثلث های جلو و عقب تشکیل شده است، جلو در واقع بیشتر یک چهار ضلعی از چهار لوله را تشکیل می دهد: لوله های بالا، صندلی، پایین و سر. مثلث عقب متشکل از پایه‌های زنجیر، صندلی‌ها و چرخ‌های عقب است. چنگال و لوله فرمان به لوله سر در جلوی قاب وصل شده است.
تاریخچه دوچرخه
در بسیاری از تاریخچه دوچرخه شاهین فلز، قاب از فولاد سنگین، اما مستحکم و فولاد آلیاژی ساخته شده بود. مواد قاب به طور مداوم برای افزایش استحکام، استحکام، سبکی و دوام بهبود می‌یابد. دهه 1970 نسل جدیدی از فولاد آلیاژی همه کاره تر را به وجود آورد که می توانستند به صورت مکانیکی جوش داده شوند و در نتیجه دسترسی به فریم های سبک و ارزان قیمت را افزایش دادند. در دهه بعد قاب های آلومینیومی سبک وزن به انتخاب محبوب تبدیل شدند. با این حال، قوی‌ترین فلزات، فولاد و تیتانیوم با طول عمر چند دهه است، در حالی که آلومینیوم ممکن است در عرض سه تا پنج سال خسته شود.
پیشرفت تکنولوژی در دهه 1990 منجر به استفاده از قاب های سبک تر و قوی تر از کامپوزیت الیاف ساختاری مانند کربن شد. مواد کامپوزیتی، بر خلاف فلزات، ناهمسانگرد هستند. یعنی در امتداد محور الیاف قوی ترین هستند. بنابراین، کامپوزیت ها را می توان به قاب های تک تکه تبدیل کرد و در صورت نیاز استحکام را فراهم کرد. قطعاتی مانند چرخ ها، دنده ها، ترمزها و زنجیرها معمولاً از فولاد ضد زنگ ساخته می شوند. این قطعات معمولاً در جای دیگری ساخته می شوند و توسط سازنده خرید دوچرخه برقی می شوند.
دوچرخه حرفه ای خوب
دوچرخه
دوچرخه برقی چیست، لوله‌های قاب بدون درز از بلوک‌های فولادی جامد ساخته می‌شوند که به فیلتر روغن صنعتی نیازی ندارد و در چندین مرحله سوراخ شده و به داخل لوله‌ها کشیده می‌شوند. این لوله‌ها معمولاً نسبت به لوله‌های درزدار برتری دارند، که با کشیدن نوار فولادی مسطح، پیچاندن آن در یک لوله و جوش دادن آن در طول لوله به یکدیگر ساخته می‌شوند. سپس لوله‌های بدون درز را می‌توان بیشتر دستکاری کرد تا استحکام آنها را افزایش داده و وزنشان را با چسباندن یا تغییر ضخامت دیواره‌های لوله کاهش دهند. بندکشی شامل افزایش ضخامت دیواره ها در محل اتصالات یا انتهای لوله، جایی که بیشترین تنش وارد می شود، و نازک شدن دیواره ها در مرکز لوله، جایی که تنش نسبتا کمی وجود دارد، می شود. لوله های لبه دار نیز انعطاف پذیری قاب را بهبود می بخشد. لوله های لبه دار و لوله پلیکا ممکن است تک لبه، با یک سر ضخیم تر باشند. دو لبه، با هر دو انتها ضخیم تر از مرکز. سه لبه، با ضخامت های مختلف در هر دو انتها. و چهار لبه، شبیه به سه، اما با نازک شدن مرکز به سمت وسط. لوله های ضخامت ثابت، با این حال، برای دوچرخه های خاص نیز مناسب هستند.
لوله ها با لحیم کاری دستی یا جوشکاری توسط ماشین در یک قاب مونتاژ می شوند، اولی فرآیندی کار فشرده تر و در نتیجه گران تر است. کامپوزیت ها ممکن است با چسب قوی یا چسب های پلاستیکی به هم متصل شوند. قطعات به طور کلی توسط ماشین ساخته می شوند و ممکن است با دست یا ماشین به قاب متصل شوند. تنظیمات نهایی توسط دوچرخه تاشو سازان ماهر انجام می شود.
خرید دوچرخه
مونتاژ قاب
1 فلز آنیل می شود، یا با حرارت دادن نرم می شود، و توخالی می شود تا “توخالی” یا “شکوفه” ایجاد شود. اینها دوباره حرارت داده می شوند، در اسید ترشی می شوند تا رسوب از بین بروند، و روغن کاری می شوند.
2 حفره‌ها اندازه‌گیری، برش داده می‌شوند و با دقت به ابعاد مناسب می‌گردند. اندازه قاب دوچرخه برقی ارزان بزرگسال معمولاً از 19 تا 25 اینچ (48 تا 63 سانتی‌متر) از بالای لوله ستون صندلی تا وسط آویز میل لنگ است.
3 سپس، حفره‌ها روی یک سنبه یا میله نصب می‌شوند که به یک نیمکت کشیده می‌شود. برای دستیابی به اندازه‌گیری مناسب، حفره‌ها از قالب‌هایی عبور می‌کنند که آنها را به لوله‌های نازک‌تر و طولانی‌تر تبدیل می‌کند، فرآیندی که به آن کشیدن سرد می‌گویند.
4 لوله ها ممکن است به طرح ها و طول های مختلف شکل گرفته و مخروطی شوند. تیغه های چنگال گیج مخروطی ممکن است برای دستیابی به استحکام، وزن و انعطاف پذیری صحیح، بیش از ده ها عملیات را پشت سر بگذارند.
لحیم کاری، جوشکاری و چسباندن
5 لوله را می توان با دست یا ماشین به یک قاب متصل کرد. فریم ها ممکن است لحیم کاری، جوش داده شده یا چسبانده شوند، با یا بدون گیره، که آستین های فلزی هستند که دو یا چند لوله را در یک مفصل به هم متصل می کنند. لحیم کاری در اصل جوشکاری در دمای حدود 1600 درجه فارنهایت (871 درجه سانتیگراد) یا کمتر است. مشعل های گازی به طور یکنواخت در اطراف لوگ هایی قرار گرفته اند که گرم می شوند و یک شار سفید را تشکیل می دهند که سطح را ذوب و تمیز می کند و آن را برای لحیم کاری آماده می کند.
پرکننده لحیم کاری معمولاً برنج (آلیاژ مس-روی) یا نقره است که در دماهای پایین تری نسبت به لوله های در حال اتصال ذوب می شود. پرکننده اعمال می شود و همانطور که ذوب می شود، در اطراف مفصل جریان می یابد و آن را آب بندی می کند.
