چاقو (از لغت لاتین cultellus، مخفف culter که «چاقوی» گاوآهن است) ابزاری دستی است که برای برش استفاده می شود.
معمولاً چاقو جیبی کوچک از یک تیغه تک نوک با یک یا چند لبه تیز متصل به دسته تشکیل شده است.
تیغه ها از زمان عصر حجر، یعنی تمام سپیده دم بشر، به عنوان ابزار و سلاح مورد استفاده قرار گرفته اند.
مردم شناسان معتقدند که چاقو یکی از اولین ابزارهایی است که برای بقای انسان طراحی شده است.
اولین تیغه ها از سنگ چخماق یا ابسیدین، بریده شده یا صیقل داده شده به یک لبه، گاهی اوقات مجهز به یک دسته بودند.
بعدها با پیشرفت‌های فیوژن و متالورژی، تیغه‌ها ابتدا با مس، سپس برنز، آهن و در نهایت فولاد جایگزین شدند.
در حالی که مواد در طول زمان تغییر کرده اند، طراحی اصلی یکسان باقی می ماند.
حداقل از قرون وسطی، چاقو همراه با چنگال و قاشق، وسیله ای رایج و رایج در دنیای غرب بوده است.
امروزه بیشتر تیغه ها در آشپزخانه استفاده می شود.
چاقوهای جیبی و چاقوهای جیبی چند تیغه برای حمل آسان تر هستند تا در هر مکانی در دسترس باشند.
اهمیت چاقو به عنوان یک سلاح تحت الشعاع ظهور سلاح های کارآمدتر و تخصصی تر قرار نمی گیرد، اما تیغه تجهیزات استاندارد هر نظامی است.
صدها شرکت تولید کننده چاقو وجود دارد.
گاهی اوقات پیش می‌آید که نوشته «فولاد ضد زنگ» که روی بسیاری از تیغه‌ها وجود دارد با نام تجاری خود تیغه اشتباه گرفته می‌شود، اما چیزی جز نام نوع فولاد مورد استفاده برای تولید تیغه نیست.
فولاد ضد زنگ در لغت به معنای فولاد بدون لکه است، در واقع فولاد ضد زنگ را فولاد ضد زنگ می گویند.
همچنین صدها مغازه چاقو فروشی کوچک دیگر نیز وجود دارد که اغلب در انواع خاص یا ساخت چاقوهای سفارشی تخصص دارند.
ساخت تیغه یک سرگرمی محبوب است که با آسیاب دستی یا براده کردن تیغه ها، آهنگری آنها یا هر دو انجام می شود.
