چای سبز چینی عمدتاً چای سرخ شده است و چای اولانگ یک چای نیمه تخمیر شده است
برگ های تازه انواع چای کیسه ای میوه ای احمد به مدت 40 تا 50 دقیقه در معرض نور خورشید قرار می گیرند، هر از گاهی هم می زنند تا یکنواخت شوند، سپس به داخل خانه منتقل می شوند و دم می کنند.
هر ساعت به مدت 10 تا 15 دقیقه در جایی سرخ می شود که برگ های اطراف برگ ها قهوه ای می شوند و کمی تخمیر می شوند تا عطر آن مشخص شود.
در میان دمنوش های متعلق به چای اولانگ، چای طعم دار به نام پوجونگچا وجود دارد که این چای در نقطه ای برشته می شود که برگ های چای کمی قهوه ای می شوند و با کاهش کمی تمام فرآیندها مانند خشک شدن در آفتاب، ایجاد عطر و جابجایی و قرار دادن در داخل خانه، بو داده می شود.
چای سیاه چای سیاهی است که از خشک کردن و صاف کردن برگ‌های چای و اکسیداسیون اجزای چای با اکسید شدن آنزیم‌های زنگ برگ تولید می‌شود.
تاریخچای از زمان ملکه Seondeok شیلا در نیمه اول قرن هفتم وجود داشته است.
در سال 828 (سال سوم پادشاهی هیونگ دئوک) زمانی که دانه‌های چای را از سلسله تانگ آورد و به دستور پادشاه در کوه جیریسان کاشت، رایج شد.
از آن زمان، مناطق Yeongnam و Honam با مرکزیت کوه جیریسان به خانه چای کره ای تبدیل شده اند.
همچنین به این دلیل بود که شرایط آب و هوایی و موقعیت مکانی این منطقه برای کشت چای مناسب بود.
از سوی دیگر، این نظریه وجود دارد که چای از هند در دوره گایا معرفی شده است، اما مواد تاریخی کافی برای حمایت از آن وجود ندارد.
در دوره متحد سیلا، برخی راهبان و هوارنگدو چای می نوشیدند. افسانه ای که سابوک به وونهیو چای تعارف کرد
گزارشی که دو شاهزاده بوچئون و هیومیونگ در قرن هشتم به مونسو بودیساتوا چای تعارف کردند، زمانی که در کوه اودائه تمرینات زاهدانه انجام می دادند، و در زمان پادشاهی جیونگ دئوک گزارشی وجود دارد که چانگدام وجود دارد.
یک راهب هر سال در 3 مارس و 9 سپتامبر به مایتریا بودا در سامواریونگ چای تقدیم می کرد و پادشاه گیونگ دئوک به راهب وولمیونگ به عنوان هدیه چای می داد
