پلی پروپیلن نظیر پلی پروپیلن نساجی در دمای اتاق به غیر از اکسیدان های قوی در برابر چربی ها و تقریباً تمام حلال های آلی مقاوم است.
اسیدها و بازهای غیر اکسید کننده را می توان در ظروف ساخته شده از PP ذخیره کرد.
در دمای بالا، PP را می توان در حلال های غیر قطبی مانند زایلن ، تترالین و دکالین حل کرد. به دلیل اتم کربن سوم، PP از نظر شیمیایی مقاومت کمتری نسبت به PE دارد (به قانون مارکوفنیکف مراجعه کنید ). [13]
بیشتر پلی پروپیلن های تجاری ایزوتاکتیک هستند و دارای سطح کریستالی بین پلی اتیلن با چگالی کم (LDPE) و پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) هستند. پلی پروپیلن ایزوتاکتیک و آتاکتیک در p -xylene در دمای 140 درجه سانتیگراد محلول است.
ایزوتاکتیک زمانی رسوب می کند که محلول تا 25 درجه سانتیگراد سرد شود و بخش آتاکتیک در p -xylene محلول باقی بماند .
نرخ جریان مذاب (MFR) یا شاخص جریان مذاب (MFI) اندازه گیری وزن مولکولی پلی پروپیلن است.
این اندازه گیری به تعیین آسانی مواد خام مذاب در طول پردازش کمک می کند.
پلی پروپیلن با MFR بالاتر، قالب پلاستیک را به راحتی در طی فرآیند تولید تزریق یا قالب گیری بادی پر می کند. با افزایش جریان مذاب، برخی از خواص فیزیکی مانند قدرت ضربه کاهش می یابد.
سه نوع کلی پلی پروپیلن وجود دارد: هموپلیمر ، کوپلیمر تصادفی و کوپلیمر بلوکی .
کومونومر معمولاً با اتیلن استفاده می شود . لاستیک اتیلن-پروپیلن یا EPDM اضافه شده به هموپلیمر پلی پروپیلن استحکام ضربه ای در دمای پایین آن را افزایش می دهد.
مونومر اتیلن پلیمریزه شده تصادفی که به هموپلیمر پلی پروپیلن اضافه می شود، بلورینگی پلیمر را کاهش می دهد، نقطه ذوب را کاهش می دهد و پلیمر را شفاف تر می کند.
این ماده با مقاومت و دوام بالا مشخص می شود. پلی پروپیلن را می توان برای چندین سال بدون نشان دادن هیچ نشانه ای از خستگی استفاده کرد.
از آنجایی که بی بو، آب گریز، از نظر فیزیولوژیکی بی ضرر، بادوام و مهربان برای پوست است، تصور زندگی روزمره بدون پلی پروپیلن دشوار است.
