اولین عملکرد، پلاستیزه کردن، ضروری است تا به سرامیک شکل داده شود، سرامیک ها از نوع سرامیک کف 120*120 در واقع به صورت خام و از مخلوط هایی با درصدی از آب در داخل تشکیل می شوند.
بنابراین اصطلاح پلاستیسیته نشان دهنده توانایی رسیدن با افزودن مقدار معینی آب به شرایطی است که فشار وارد شده به عنصر خام می‌تواند بدون شکستن آن را تغییر شکل دهد و شکل به دست آمده حتی پس از برداشتن فشار باقی بماند.
این تعریف کاملاً آنچه را که در مراحل اولیه تولید سرامیک اتفاق می‌افتد توصیف می‌کند: مواد خام فشرده می‌شوند و محصول شکل و یکپارچگی خاصی را حفظ می‌کند که به ما امکان می‌دهد آن را در مراحل بعدی مدیریت کنیم.
مواد خام سرامیکی پلاستیکی به‌عنوان خاک رس هستند: پلاستیسیته آنها نتیجه ساختار کانی‌شناسی، گرانولومتری بسیار ظریف و ریخت‌شناسی ذرات و همچنین پدیده کلوئیدی شناخته شده‌ای است که مخلوط آب و خاک را مشخص می‌کند.
مراحل خشک کردن و پخت با پدیده های فیزیکی و شیمیایی همراه است.
اصلی ترین آنها رویکرد و بازآرایی ذرات، تشکیل فازهای مذاب، واکنش های تجزیه، تشکیل فازهای کریستالی جدید است.
همه این پدیده ها می توانند با تغییرات ابعادی، به ویژه انقباض همراه باشند، این تغییر شکل‌ها، در صورت زیاد بودن، می‌توانند یکپارچگی آثار را به خطر بیندازند.
به این اضافه کنید که انعطاف پذیری بیش از حد خاک رس ها می تواند منجر به خطر تغییر شکل قطعه شود.
مواد خام لاغری که عمدتاً ماسه سیلیس یا مواد پخته شده و آسیاب شده بازیافتی هستند، وظیفه تشکیل نوعی اسکلت باربر سرامیک را دارند که از پدیده هایی که قبلاً توضیح داده شد جلوگیری می کند.
به منظور دستیابی به ویژگی های مکانیکی مورد نظر سرامیک، ضروری است که یک فاز مایع در هنگام پخت تشکیل شود.
این پدیده های ذوب ابتدا روی سطح ذرات رخ می دهد و سپس بر بخش های بزرگتری از مواد تأثیر می گذارد.
مایعی که در حین ذوب تشکیل می شود، تخلخل های باقی مانده از پرس و خشک شدن سرامیک را اشغال می کند و باعث ایجاد بازآرایی و تراکم پیشرونده می شود.
در طول خنک شدن، مایع قسمت شیشه ای و فشرده سرامیک را تولید می کند که در نتیجه ماتریس محصول را تشکیل می دهد.
کربنات ها که فازهای مایع را در حدود 1000 درجه سانتیگراد تشکیل می دهند، فلدسپات ها و فسفات ها که در دماهای بالاتر، حدود 1200 درجه سانتی گراد، فازهای مایع را تشکیل می دهند.
